برخی از شاعران به واسطه‌‏ی ویژگی‏‌های شعرشان، این اقبال را می‏‌یابند که با مردم زادگاه خود درآمیزند و شعرشان آینه‏‌ی غم‌‏ها، شادی‌‏ها و آرزوهای زنان و مردان آن دیار باشد. مسعود شهبازلی از جمله شاعران تالش‌زبان است که آثارش زندگی مردم تالش را در خود منعکس کرده است. او گاه با نگاهی آمیخته به طنز و گاه به جدّ، مضامین مختلفی از طبیعت و زندگی مردم تالش را به شعر مبدل کرده است. «کوکودستون» مجموعه‏‌ای است از دوبیتی‏‌های تالشی از این شاعر که در آن، وی علاوه بر به‌کارگیری بسیاری از واژگان اصیل تالشی، کوشیده است زبان شعری نزدیک به «دستون‏‌های» فولکلور تالش را برگزیند تا ارتباط صمیمی‏تری با مردم منطقه برقرارکند. در بخشی از این شعرهای کوتاه، پرنده‏ای به نام «کوکو» حضور دارد که دارای نقش‏‌های متفاوتی است. پرنده‏ای که شخصیتش برآمده از یک افسانه‏‌ی فولکلوریک است. نکته‏ی قابل توجه این است که شاعر برای پرنده‏‌ی مذکور، جایگاه متعددی را در نظرگرفته تا بتواند از زوایای مختلف به آن نگاه کند. کوکو، گاهی راوی شعراست؛ گاهی معشوق و منظور شاعر و گاهی همان پرنده‏‌ی معروف است. از نظر محتوایی نیز این مجموعه متشکل از فضایی عاشقانه، عارفانه و طبیعت‏‌گراست. سادگی و زلالی شعرهای کوتاه این دفتر قطعاً برای مخاطبانی که با زبان شاعر آشنا باشند سرشار از لطف خواهد بود. حوزه هنری گیلان «کوکودستون»های این مجموعه را به تالش‏‌زبانان تقدیم می‏کند.