زبان و ادبیات پارسی، گنجینه‏ای است که قابلیت فراوانی برای بازنویسی و بازآفرینی دارد و متون نظم و نثر آن مشحون از حکایت‌‏ها و روایت‏هاست. شاید راز به‌‏کارگیری متون کهن، به‏ویژه متون شرقی در بسیاری از آثار ادبی جهان توسط نویسندگان غربی در همین نکته نهفته باشد؛ در حالی که شرقی‌‏ها و از جمله ایرانی‏‌ها که صاحبان اصلی این گنجینه‏‌های کهن هستند کمتر این متون را دست‏مایه‌‏ی آثار ادبی خود قرار داده‏اند.
  طرح داستان‏های کهن، انسان‏های مدرن تجربه‏‌ی تازه‏ای در سطح کشور محسوب می‌‏شود که با انتشار این مجموعه گامی در راستای ملی شدن آن برداشت‌ه‏ایم و تجربه‏‌ی نگارش داستان‏‌های آن در یک کارِ گروهی می‌‏تواند مثال‌‏زدنی و قابل تعمیم برای تمام نویسندگان و علاقه‌‏مندان به ادبیات کهن باشد. این مجموعه نه به‏‌عنوان معیار، بلکه به‏‌عنوان یک حرکت و نقطه‏‌ی آغاز نگاهی دیگرگونه به ادبیات کهن با زاویه‏‌ی امروزی است.