ادبیات شفاهی بخشی از فرهنگ مردم است که به‌صورت شفاهی یا به‌اصطلاح سینه‌ به ‌سینه از نسلی به نسل دیگر انتقال پیدا کرده است و چون دیگر موضوعات فرهنگ مردم، مخلوقِ پدید‌آورندگانی بی‌نام‌و‌نشان و به‌لحاظ محتوایی، متعلق به دوران پیشامدرن و محصول ذوق و هنر جمعی یک قوم یا ملت است و به شخص، زمان یا مکان مشخصی تعلق ندارد. در شکل‌گیری گنجینه‌ی سترگ فرهنگ مردم ایران، هریک از اقوام این حوزه‌ی تمدنی، از نقش و جایگاه مشخص و ویژه‌ای برخوردار بوده‌اند. تالش‌ها هم که یکی از آن اقوام هستند، در گستره‌ی فولکلور خود، مجموعه‌ای از آثار ادبی را خلق نموده‌اند که امروزه از آن به‌عنوان ادبیات شفاهی تالش یاد می‌شود. افسانه‌ها، مثل‌ها، اشعار، ترانه‌ها، اسطوره‌ها، لطیفه‌ها، نمایشنامه‌ها و به‌طورکلی همة آن‌چه ادبیات شفاهی تالش را تشکیل می‌دهد، میراث مشترک این قوم است و به همة تیره‌ها و طوایف آن تعلق دارد. نگارنده در این کتاب کوشیده است با ارائه‌ی نمونه‌هایی به مثابه مشت نمونه‌ی خروار از مثل‌ها، قصه‌ها، اسطوره‌ها، چیستان‌ها، لطیفه‌ها، ترانه‌های کار، لالایی‌ها، نوروزنامه‌ها، اشعار کودکانه در فرهنگ مردم تالش، دریچه‌ای بر آن گستره باز کند.