موسیقی این سرزمین تنها محدود به موسیقی ردیف دستگاهی نیست، بلکه انواع دیگری هم دارد که موسیقی نواحی در راس همۀ آن هاست. این نوع موسیقی اگرچه با طیفی گسترده و بسیار متنوع، بخش موسیقایی مهم در نواحی مختلف ایران است، اما از آن‌ جا که گام به گام از واقعیت های زندگی مردم روستاهای کشور جدا شده، دوران افول خود را طی می کند؛ علاوه بر آن گسترش شهرنشینی و ماشینی شدن از یک سو و پذیرش تواًم با شیفتگی روش زندگی غربی از دیگر سو، سبب به محاق رفتن رسوم و آیین های گذشته و همه گیر شدن رخوتی است که در موسیقی اکنون بیشتر دیده می‏شود.
تنوع ملودیک موسیقی محلی، آن قدر قابل توجه و تاًمل است که گاه برای غنی‏تر کردن موسیقی رسمی از آن بهره گرفته می شود. هم از این روست که آهنگسازان بزرگ جهان نگاهی جدی به ملودی های بومی داشته و از آن برای پربارتر شدن آثار خود استفادة بسیار کرده اند.
موسیقی مردمان سرزمین گیلان چون دیگر نواحی مختلف ایران در رابطۀ مستقیم با نحوۀ زندگی، معیشت، باورها، آیین ها، رسوم و حتی اقلیم و آب و هوای خاص منطقه است. مراحل کشت و برداشت محصول، جشن های عروسی و مراسم عزاداری، بازی ها و آیین های جمعی، افسانه ها و داستان های عاشقانه و وقایع تاریخی، همه و همه محملی برای حضور و ظهور موسیقی و نوا در میان مردمان این خطّه است.
آلبوم «اوجا» مجموعه ای از قطعات محلی است که با تنظیم آرش عشقی و صدای محمود فرضی‌نژاد منتشر شده است. سادگی ملودی، و سازبندی قطعات، از ویژگی هایی است که این ترانه های محلی را شنیدنی کرده است.